พระเจ้าตรัส
ไม่นานมานี้ ลูกเขยของผมอธิบายให้เเม็กกี้หลานสาวผมฟังว่า เราคุย กับพระเจ้าได้และพระเจ้าทรงสื่อสารกับเรา เมื่อเขาบอกแม็กกี้ว่าบางครั้งพระเจ้าพูดกับเราผ่านพระคัมภีร์ เธอตอบอย่างไม่ลังเลว่า “แต่พระเจ้าไม่เคยพูด...กับหนู หนูไม่เคยได้ยินพระเจ้าคุยกับหนู”
เสี่ยงต่อการล้ม
เมื่อเอลีนเพื่อนของฉันกำลังพักฟื้นหลังจากการหกล้มอย่างรุนแรง เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลได้สวมสายรัดข้อมือสีเหลืองสดให้ ซึ่งเขียนว่า เสี่ยงต่อการล้ม วลีนี้หมายถึงให้ดูแลบุคคลนี้ให้ดี เธออาจยืนไม่มั่งคง ให้ช่วยเหลือเวลาเธอจะไปที่ต่างๆ
ให้เรา
ขณะยืนเข้าแถวรอเล่นเครื่องเล่นที่คนนิยมในดิสนีย์แลนด์ ผมสังเกตว่าคนส่วนใหญ่พูดคุยและยิ้มแย้มแทนที่จะบ่นว่าต้องรอนาน ผมครุ่นคิดว่าอะไรทำให้การต่อแถวรอเป็นประสบการณ์ที่น่ายินดี คำตอบดูเหมือนจะเป็นเพราะมีน้อยคนที่มาคนเดียว แต่เพื่อนๆ ครอบครัว หมู่คณะและคนที่ไปเป็นคู่ ต่างแบ่งปันประสบการณ์นั้นร่วมกัน ซึ่งแตกต่างมากกับการยืนต่อแถวคนเดียว
ยักษ์บนแผ่นดิน
หลังจากตั้งค่ายใกล้ภูเขาซีนายสองปี ชาวอิสราเอลกำลังจะได้เข้าแผ่นดินคานาอันที่พระเจ้าทรงสัญญา ทรงให้ส่งผู้สอดแนมสิบสองคนไปประเมินแผ่นดินและคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น เมื่อเห็นความแข็งแรงของชาวคานาอันและขนาดของเมือง มีสิบคนพูดว่า “เราสู้ไม่ได้” อีกสองคนพูดว่า “เราสู้ได้”
หลงใหลการเปรียบเทียบ
โธมัส เจ. ดีลองซึ่งเป็นศาสตราจารย์ที่คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดได้ตั้งชื่อแนวคิดที่แพร่หลายในหมู่นักศึกษาและเพื่อนร่วมงานของเขาว่า “หลงใหลการเปรียบเทียบ” เขาเขียนว่า “มากกว่าที่เคยเป็นมา...ที่บรรดานักบริหารธุรกิจ นักวิเคราะห์หุ้นวอลสตรีท นักกฎหมาย แพทย์และมืออาชีพด้านต่างๆ ถูกครอบงำให้เปรียบเทียบความสำเร็จของตนเองกับผู้อื่น...การทำเช่นนี้ส่งผลร้ายทั้งต่อตัวบุคคลและต่อองค์กร เมื่อคุณนิยามความสำเร็จตามปัจจัยภายนอกมากกว่าภายใน คุณก็กำลังลดทอนคุณค่าของความพึงพอใจ และการอุทิศตัวของคุณลง”
สิ่งที่คุณทำ
ขณะที่รถคุ้มกันจอดรอเคลื่อนขบวนอยู่นั้น นาวิกโยธินหนุ่มคนหนึ่งเคาะกระจกรถของผู้บังคับบัญชาอย่างเร่งร้อน นายจ่าลดกระจกลงถามอย่างหงุดหงิดว่า “มีอะไร”
ผู้องอาจ
ฤดูร้อนปี 2015 ฮันเตอร์ อายุ 15 ปี แบกร่างน้องชายชื่อเบรเดน (8 ขวบ) เดินเท้าเป็นระยะทาง 92 กิโลเมตร เพื่อสร้างความตระหนักรู้ถึงความต้องการของผู้พิการทางสมอง เบรเดนหนัก 28 กิโลกรัม ฮันเตอร์จึงต้องพักบ่อยๆ เพื่อให้คนอื่นช่วย คลายกล้ามเนื้อ ให้เขาสวมสายรัดพิเศษเพื่อช่วยกระจายน้ำหนักของเบรเดน ฮันเตอร์เล่าว่า สายรัดแบ่งเบาภาระทางร่างกาย แต่สิ่งที่ช่วยเขามากที่สุดคือผู้คนที่อยู่ระหว่างทาง “ถ้าไม่มีทุกคนที่ให้กำลังใจและเดินไปกับเรา ผมคงทำมันไม่ได้...ผมปวดขาอย่างรุนแรง แต่เพื่อนๆ ช่วยพยุงให้ผมลุกขึ้น ผมจึงทำสำเร็จได้...” แม่ของเขาตั้งชื่อการเดินอันยากลำบากนี้ว่า “คนพิการทางสมองผู้องอาจ”
ส่องสว่างในความมืด
ในปี 1989 วาคลาฟ ฮาเวล อดีตนักโทษการเมืองได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดีคนแรกของประเทศเช็กโกสโลวาเกีย ในพิธีศพของเขาที่กรุงปรากในปี 2011 นางเมเดลีน อัลไบรท์อดีตรัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐซึ่งเกิดที่กรุงปราก กล่าวว่าเขาเป็นคนหนึ่งที่ "ส่องสว่างในที่มืดมิด"
มรดกแห่งชีวิต
ระหว่างพักอยู่ที่โรงแรมในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง ผมเห็นว่าคริสตจักร ฝั่งตรงข้ามกำลังมีการนมัสการ โบสถ์แน่นขนัดไปด้วยผู้คน ทั้งคนแก่และหนุ่มสาวจนล้นออกมาข้างนอก แต่เมื่อผมสังเกตเห็นโลงศพ ผมจึงรู้ว่าเป็นพิธีไว้อาลัย และเมื่อดูขนาดฝูงชนแล้ว ผมจึงคิดว่าน่าจะเป็นคนดังหรือเศรษฐีในท้องถิ่น ผมหันไปคุยกับพนักงานโรงแรมด้วยความอยากรู้ว่า “คนมาพิธีเยอะเลยนะ น่าจะเป็นคนดังในเมืองล่ะสิ”
